Te saai voor woorden
Ik sprak een leuke jonge kunstenaar, die behoorlijk geleden had onder de gevolgen van corona: “Toen we indertijd met AIDS geconfronteerd werden en een paar van mijn liefste vrienden overleden, kraaide er geen haan naar. En nu blijft iedereen thuis werken en krijgt geld van de staat.” Hij voelde weer veel oude pijn opborrelen en was boos.
We werkten met de traumabehandeling van Human Givens, één sessie. Toen ik hem twee weken later vroeg hoe het ging, sprak hij met een brede grijns de onvergetelijke zin: “Die emoties? Die zijn natuurlijk te saai voor woorden geworden.”
Zo snel kan het gaan…
