Veel mensen reageren – begrijpelijk – allergisch op die zin. Want als het psychisch is, ben je dus “nie-helemaal-goed”.        Maar is dat waar?

Steeds meer artsen, psychiaters, neurologen en biologen maken melding van verrassende oorzaken voor fysieke aandoeningen. Zo luisterde ik gefascineerd naar dr. Gabor Maté, een ongelooflijk indrukwekkende uit Hongarije gevluchte, joodse Canadees. De documentaire The Wisdom of Trauma over zijn leven en werk is indringend en ontroerend, hou ‘m in de gaten!

Als arts en psychiater heeft hij heel veel patiënten gezien met chronische aandoeningen, variërend van auto-immuunziekten (MS, ALS, lupus, enz.) tot neurologische aandoeningen (Parkinson, dementie), kanker en hart-en vaatziekten. Bij al die patiënten ontdekte hij dat ze op een of andere manier getraumatiseerd waren. Veelal in hun vroege jeugd, door ouders die er niet voor hen konden zijn (door verslaving, ziekte, enz.), door misbruik, door herhaalde blootstelling aan onveilige situaties (geweld, conflict, …), enz.

En wat bleek?… Behandeling van het trauma resulteerde in vermindering van de somatische klachten!

Traumatische ervaringen zorgen ervoor dat we onbewust pijnlijke overtuigingen in ons systeem ‘installeren’ over de werkelijkheid (“Ik ben niet oké”, “Ik mag niemand teleurstellen”, “Ik moet … doen om aandacht te krijgen”, “Ik kan niemand vertrouwen”, enz.). Die overtuigingen bepalen vervolgens hoe we de werkelijkheid zien en dus hoe we handelen.

Daarom ligt in mijn werk met mensen – die met uiteenlopende vragen bij me komen – zo vaak de focus eerst op het opruimen van trauma en vervolgens op het ‘updaten’ van onbewuste overtuigingen. Vaak blijkt er niet veel meer nodig dan dat. (En dit geldt heus niet alleen voor mensen met chronische aandoeningen!) Mooi dat het zo werkt!